Aby określić sposób zachowania się materiału budowlanego w warunkach pożaru, produkty bada się pod kątem:

• Reakcji na ogień materiału lub wyrobu, rozumianej jako zachowanie się w pierwszych minutach po zetknięciu z wysoką temperaturą (np. zapalenie się, wydzielanie energii termicznej, rozprzestrzenianie ognia, wydzielanie dymu i/lub płonących kropli). W tym kontekście, zgodnie z normą EN 13501-1 dla każdego produktu budowlanego w Europie określa się klasę reakcji na ogień od A1 do F, wraz z podklasą „s” określającą wydzielanie dymu oraz podklasą „d” opisującą wydzielanie płonących kropli.
• Odporności ogniowej systemów końcowych, np. ścian, stropów i innych elementów konstrukcyjnych, rozumianej jako zachowanie się w pewnych określonych, ustandaryzowanych scenariuszach pożarowych, w ramach których bada się zachowanie nośności, szczelności i izolacyjności ogniowej wraz z upływem czasu. W tym kontekście, odporność ogniową wszystkich systemów końcowych w Europe klasyfikuje się zgodnie z normami EN 13501-2 do 4, za wyjątkiem pokryć dachowych, których zewnętrzną odporność ogniową klasyfikuje się zgodnie z normą EN 13501-5.

Tzw. Euroklasy, które dodatkowo dzielą się jeszcze na podklasy, określają dodatkowe właściwości, takie jak np. wydzielanie dymu czy płonących kropli. Aby produkty budowlane mogły być dopuszczone do użytku, muszą one posiadać odpowiednie podklasy.