Kathedraal van de Verrijzenis
De kathedraal van de Verrijzenis is de kathedraal met de kroon van zilveren lindebomen, die het hellende vlak van haar dak siert. Een van de vele heilige ruimtes ontworpen in 1985/1988 door Mario Botta Architetti.
Naast zijn primaire roeping heeft het ook enkele verrassende andere faciliteiten, zoals een culturele aanwezigheid binnen zijn muren in een Museum voor Heilige Kunst en een opnamestudio.
De hoofdstructuur van de kathedraal, die een hoogte van 34 meter bereikt, bestaat uit twee in elkaar grijpende cilinders die halverwege de hoogte zijn afgeknot. Deze cilinders, gemaakt van gegoten beton, hebben een diameter van respectievelijk 29 meter en 38,40 meter. In de tussenruimte bevinden zich verschillende technische ruimten, een doorgang die naar het schip en het Museum voor Heilige Kunst leidt.
Om ervoor te zorgen dat het gebouw een kathedraal waardige levensduur zou hebben, heeft de projectleider ervoor gezorgd dat duurzame materialen van hoge kwaliteit werden gekozen. Dat was het geval voor de thermische isolatie van het gebouw, waarvoor hij koos voor FOAMGLAS® -isolatie. Deze keuze werd nog versterkt door de lange doorlooptijden die nodig waren voor de complexe uitvoering van de buitenafwerking. De isolatie, die op de draagstructuur was aangebracht, moest maandenlang aan de weersomstandigheden worden blootgesteld zonder te verslechteren.
FOAMGLAS® -cellulaire glasisolatie is volledig waterdicht en ongevoelig voor regen, en was dus uitermate geschikt om aan deze bijzondere eis te voldoen. De stijfheid van FOAMGLAS® vormt geen belemmering voor het gebruik van dit materiaal op gebogen oppervlakken.
